سومين اثر از مجموعه‌ي "جوانان و فرهنگ جهاني" كه توسط نشر سخن منتشر مي‌شود به معرفي و بررسي آثار شاعر و عارف ايراني سده‌ي هفتم، مولانا جلال‌الدين محمد بلخي (مولوي)، اختصاص دارد. به اعتقاد نويسنده با سير در آثار مولانا، آدمي جوهر ذات خويش را كه همان شادي و روح و راح و مستي است مي‌يابد و مي‌كوشد تا خويش را از هرآن‌چه غير از شادي و آزادي و سرمستي است پاك كند. ديباچه‌ي كتاب به داستان ني و اشارتي به احوال و اطوار عشق و بيان گوشه‌هايي از كلام آهنگين مولانا اختصاص دارد. قطعات گزيده‌ي كتاب نيز به ترتيب يك قطعه از مثنوي و يك غزل و يك قطعه از فيه مافيه (مقالات مولانا) است. نويسنده افزون بر ترجمه و تفسير ابيات و عبارات به ذكر معاني واژه‌ها، وزن عروضي هر شعر و ضرب آهنگ آن نيز پرداخته است. در مجموع 365 شعر و حكايت به دين‌گونه بررسي شده است. مصحح از نسخه‌هاي مرحوم فروزان‌فر و نسخه‌ي كلاله‌ي خاور، نسخه‌ي وقار و هم‌چنين نسخه‌ي قونيه بهره برده است، اما نسخه‌اي را اساس كار خود قرار نداده بلكه ذوق و شيوه‌ي سخن‌پردازي مولانا و شناخت عرفاني و فلسفي او را ملاك انتخاب ابيات و نسخه‌ي بدل‌ها دانسته است.