نسل امروز جوامع معمولا از خانواده به مفهوم پدر و مادر و فرزندان در كنار يكديگر، بيبهره است. برخی از كودكان با يكي از والدين به همراه ناپدري يا نامادري زندگي ميكنند. پيداست كه چنين فرزنداني كاملا در خطر آسيبهاي رواني و اجتماعي هستند؛ خطراتی مانند بلوغ زودرس كه در بسياري موارد ناشي از استرس و فشارهاي رواني و يا تاثيرگذاري برنامههاي غيراخلاقي است و روابط با جنس مخالف در سنين نوجواني و بارداري نامشروع و ناخواسته از پيامد آن است. همچنين آمار بالاي خودكشي و ديگركشيهاي دستهجمعي حتي در مدرسهها گواه اين آسيبهاست. از اين رو نگارنده با اعتقاد به اين موضوع كه فرزندان و والدين آيينة يكديگرند به طوري كه با نگاه كردن به رفتار هريك ميتوان رفتار ديگري را تشخيص داد به بيان نكات بنيادي دربارة ازدواج، بارداري و پرورش كودك پرداخته و دستورالعملهايي را عرضه كرده است. پارهاي از اين راهكارها عبارتاند از: راستي پيشه كنيد تا فرزند راستگو و درستكردار شود؛ زيباييها را ستايش كرده و از آنها پاسداري كنيد؛ خوشخلق بوده و با ديگران جوشش داشته باشيد؛ و شكيبا و پرحوصله و اميدوار باشيد.