مذهب‌هايي كه ميراث‌دار سنت‌هاي عهد عتيق بودند، هم‌چون اسلام و مسيحيت يك سره از صحرا برآمدند. كتاب‌هاي مقدس آنان بر ويژگي‌هاي زندگي‌بخش آب، پاكي برگ سبز و آرام‌بخشي سايه توجه ويژه‌اي داشته‌اند. چاه‌ها و چشمه‌ها به برگ سبز جان مي‌دادند. سبز، خود رنگ اسلام شد و مسيحي‌ها به علف سبز هم‌چون داروي شفابخش باور داشتند. در سدة هفدهم، آندرو مارول، بهشت را انديشه‌اي سبز در سايه‌ساري سبز تصوير مي‌كرد. باغبانان از فرضية باغ عدن در آغاز تاريخ الهام گرفتند و هدفشان بازسازي همان وضعي بود كه گمان مي‌كردند در باغ اصلي بوده است: آب و هواي معتدل و گل‌ها و ميوه‌هاي ناميرا. اين سنت كه عدن با چهار رودخانه آبياري مي‌شده موجب گرديد كه باغبان‌هاي مسلمان از ايران تا اسپانيا، سخت‌كوشانه چهار باغ را بازسازند؛ ديوار بستي راست گونه كه با دو نهر آب در گوشه‌هاي راست، چهار بخش مي‌شد. مطالب ياد شده بخش‌هايي از مقالة «باغ‌ها» اثر «جان پيرست» مي‌باشد. مجموعة حاضر ترجمة مقالاتي از نويسندگان مختلف در حوزة هنر و ادبيات را دربرمي‌گيرد. برخي از مقالات عبارت‌اند از: «تراژدي و حقيقت كامل/ آلدوس‌هاكسلي»، «نخستين مقالة من/ جي. بي پريستلي»، «در باب كاري نكردن/ جي. بي. پريستلي»، «باغ‌ها/ جان پرست»، «درختان/ س. ج. م. گري»، «گل‌ها/ جان پرست» و «متن و خواندن آن/ ريمون كنان».