استفاده از گياهان دارويي و ادويهاي براي درمان بيماري‌ها و يا خوش‌عطر و طعم كردن غذاها، هم‌چنين به كارگيري آن‌ها در ساخت مواد بهداشتي و آرايشي با تاريخ بشر همراه بوده است. مردم، در گذشته فوايد درماني و آثار بسياري از اين گياهان را مي‌شناختند و امروزه نيز از آن‌ها استفاده‌هاي فراواني مي‌شود. نگارندگان در كتاب حاضر نخست كلياتي را درباره‌ي تاريخچه، منشا و پراكندگي اين گياهان در ايران و جهان، نيز ضرورت كشت آن‌ها بيان مي‌كنند و سپس به طبقه‌‌بندي آن‌ها بر اساس مباني، عادت رشد، مورفولوژي، نوع اثر درماني و نيز از جنبه‌ي گياه‌شناسي مي‌پردازند. هم‌چنين اهميت توليد و فرآوري اين گياهان و نحوه‌ي شناسايي و زراعت آن‌ها را بررسي مي‌كنند. در بخش شناسايي، خانواده‌هاي مختلفي از جمله خانواده‌ي آلاله‌ها، بارهنگ‌ها، زنبق‌ها، سيب‌زميني‌ها، كاسني‌ها و... مطرح و از نظر گياه‌شناسي، تركيبات شيميايي، موارد مصرف و خواص درماني، احتياط‌هاي لازم براي مصرف، عوامل محيطي، كاشت و برداشت ارزيابي مي‌شوند.