سلسلة افشاريه از سال 1148 تا 1210 هـ . ق در ايران سلطنت كردند. چون موسس آن، نادرشاه، به شعبة قرخلو از طايفة افشار منسوب بود، اين سلسله به افشاريه معروف شد. قلمرو وسيع مملكت نادرشاه، بعد از قتل او در سال 1160 هـ . ق، به سبب بي‌لياقتي اعقابش و هم به علت ظهور مدعيان مختلف تجزيه شد. از نظر نظام اداري و حكومتي، نادرشاه، خود در جزء و كل امور مملكتي دخالت مي‌كرد و به مسائل كشوري اهميت بسيار مي‌داد. كتاب حاضر، جلد دوم از مجموعة 2جلدي «تاريخ ايران در عصر افشاريه» است و به نظام اداري و حكومتي شامل اركان دولت، امراء، مقرب الحضرت‌ها، وزير بيوتات و...؛ نظام اجتماعي شامل اوضاع و احوال عمومي، روحانيون، و جنگ‌آوران؛ اقدامات اجتماعي؛ نظام اقتصادي شامل كشاورزان، بازرگاني خارجي ايران و مقادير؛ و مناسبات خارجي ايران شامل روابط ايران با انگليس، هلند، فرانسه، روسيه و... اختصاص دارد.