نگارنده در نوشتار حاضر تلاش دارد حروف معاني عربي را با نگاهي كاوشگرانه شناسايي نمايد. از همين روست كه تك‌تك واژه‌ها حرف به حرف، مورد بررسي صوتي ـ نمايشي قرار گرفته‌اند و سعي شده است بين معاني فطري به دست آمده از آوا و نماي دستگاه‌هاي صوتي به هنگام تلفظ، كه ريشه در طبيعت، تاريخ، روح، حس، جامعه و خود انسان دارد، و بين معاني لغت‌نامه‌اي آنها پيوندي برقرار گردد. بر اين اساس وي براي تاييد اين ارتباط به آمارگيري آن دسته از مصادر اصلي پرداخته است كه با اين حروف آغاز مي‌شوند و نشان داده است كه بين معاني اين مصادر و معاني فطري آن حروف ارتباط وجود دارد. نگارنده در كتاب بر آن است تا به سوالاتي از اين قبيل پاسخ دهد: چرا كه «واو» براي مطلق عطف، «فاء» براي عطف همراه با ترتيب و «ثم» براي عطف با ترتيب و فاصله به كار رفته است؟