فراماسون از لفظ فرانسوي فرانماسون گرفته شده و به معني عضو انجمن‌هاي سري و مشهور فراماسوني است؛ گروهي كه بر اساس اخوت با يك‌ديگر متحد شده‌اند. در زمان ناصرالدين شاه قاجار، ميرزا ملكم خان دستگاه فراماسوني را در ايران برپا كرد و قصد او اين بود كه عده‌اي از مخالفين رژيم استبداد را به هم پيوسته و استفادة سياسي از آن جمعيت بكند. مردم اين انجمن پنهاني را «فراموش‌خانه» ناميدند، زيرا كساني كه عضويت آن را مي‌پذيرفتند متعهد بودند كه هرچه مي‌بينند و مي‌شنوند فراموش كنند. پس از ميرزا ملكم نيز، شعبه‌اي از فراماسون انگليسي و فرانسوي در ايران تشكيل شد. مجلد چهارم از مجموعة «تاريخ آغازين فراماسونري در ايران» حاوي اسناد 41 پروندة لژ بيداري ايران از پروندة شمارة 81 تا 121 مي‌باشد. پيش از گزارش اسناد موجود در هر پرونده، زندگي‌نامة هريك از دارندگان پرونده ذكر شده است.