مجلد سوم از مجموعة «تاريخ فلسفه» نوشتة كاپلستون، به سير انديشة اروپا از قرن چهاردهم تا اوايل قرن هفدهم اختصاص دارد كه دورة تجديد حيات علمي و ادبي اروپا (رنسانس) را دربرمي‌گيرد. سير فلسفي در قرن چهاردهم، كه به نوعي ادامة حيات انديشه‌هاي قرن سيزدهمي است، با حركت تازه‌اي گسترش يافت. يكي از مشخصه‌هاي قرن چهاردهم رشد علم و تفكر علمي و ترجمة آثار رياضي‌دانان يوناني بود كه راه را براي كشفيات گاليله و عرضة نظريه‌های تازة آلبرت كبير و راجر بيكن و در نهايت براي تفكر علمي فرانسيس بيكن هموار ساخت. عصر نوزايي يا رنسانس يادآور دوراني است كه دانش و ادبيات روم و يونانيان باستان از نو جان گرفت و نهضت آموزش رسمي آغاز شد، اختراع دستگاه چاپ موجب شد تا علم و معرفت در دسترس تودة مردم قرار گيرد؛ كشف سرزمين‌هاي تازه، افق ديد آدمي را بسيار گسترده‌تر و كشفيات علمي موهبت بي‌پاياني براي بشريت فراهم ساخت. مجلد حاضر در 24 فصل با موضوعاتی از اين دست تنظيم شده است: بررسي انديشه‌هاي دور اندوس و پتروس آورئولي؛ پژوهش دربارة زندگي و آثار و عقايد گوناگون ويليام اوكام؛ شرح جنبش اوكامي همراه با بيان عقايد پيروان او؛ جنبش علمي با تاكيد بر دانش طبيعي در قرن 13 و 14؛ بحث دربارة مارسيليوس پادوئايي؛ شرح عرفان نظري و عقايد نمايندگان نامدار آن؛ احياي افلاطون‌گرايي و رنسانس ايتاليا؛ و ارسطوگرايي، رواق‌گرايي، شكاكيت و نقد منطق ارسطويي.