كتاب حاضر، يكي از آثار برجستة گابريل مارسل (1889-1973 م)، يكي از نامدارترين فيلسوفان مسيحي فرانسوي است كه در آن برخي از مضامين مهم فلسفه‌هاي اگزيستانسياليستي را مي‌توان مشاهده كرد. كتاب از دو بخش تشكيل شده است. نگارنده در بخش نخست، حال و روز انسان امروز را وصف مي‌كند كه خود به صورت مسئله‌اي براي خويش درآمده است؛ انساني كه ديگر نمي‌تواند به راحتي تصوير خود را در آينة درونش بازشناسد. وي در بخش دوم به موضوعي مي‌پردازد كه بسياري از متفكران گذشته و حال به نوعي دل‌مشغول آن بوده‌اند: «تشويش بشري». مارسل مي‌كوشد با مرور انديشه‌هاي متفكراني همچون آوگوستين، پاسكال، كي‌يركگور، نيچه، هايدگر، سارتر، گوته، و ژيد دربارة تشويش و آنچه در متون مقدس مسيحي در اين باره آمده است، پرتوي بر موضوعي بيندازد كه از نگاه بسياري از متفكران اگزيستانسياليست يكي از وجوه مهم وضعيت بشري است.