«رفيق صابر»، شاعر بلندآوازة كرد، در سال 1950 م در قلادزه كردستان عراق متولد شد. او از همان آغاز كار شاعري با سبك و زبان و ديدگاه ويژة خود به سراغ شعر رفت. رفيق صابر در همان حال كه براي ملت و ميهنش مي‌سرايد به پرسش‌هاي بنيادين انسان دربارة فلسفه آفرينش و مسائل هستي‌شناسي مي‌پردازد و همواره در جست‌وجوي گم‌گشتگي‌ها و سرگشتگي‌هاي انسان و يافتن پاسخي منطقي براي آنهاست. همين بنيان‌هاي فلسفي است كه مفاهيم بسياري از شعرهاي او را كمابيش ديرياب و انتزاعي كرده است. زبان و به ويژه تصورهاي شعري رفيق صابر ريشه در سوررئاليسم دارد. دفتر حاضر به ترجمة سروده‌هايي از اين شاعر كرد اختصاص يافته است. عناوين برخي از سروده‌ها عبارت است از: آزادي؛ آفرينش؛ ديدار؛ زير باران؛ متهم؛ شب‌هاي انتظار؛ بدرقه؛ ميهن من؛ تابلو؛ با زرهي از پولاد تاريخ؛ مديتيشن؛ و گدا.