پژوهشي است در باب عشق با رويكردي عرفاني و ادبي و با بهرهگيري از ادبيات عرفاني و آموزههاي ديني. نويسنده در اين كتاب بر اساس نظم ويژهاي به بحث از معاني و گستره عشق پرداخته و در سه مرحله خداپژوهي، انسانپژوهي و عشقپژوهي جهانبيني عرفاني موردنظر خود را اوظايف كرده است. جايگاه و اهميت عشق در زندگي انسان، ويژگيهاي انسان و حقيقت عشق از جمله مباحث مطرح شده در كتاب است. نويسنده مطالب موردنظر خود را به شكل قاعده و اصولي و در چند جمله آورده است و سپس در بيان هر قاعده شواهدي از شعر عرفا و آيات و احاديث ذكر كرده است.