پاية آرمان پارسايي، سرودة «اهون ور» و «اشم وهو»، كهن‌ترين و مقدس‌ترين سروده‌هاي سرزمين ايران است كه در سرآغاز اوستا آمده است. اين سروده گرچه از چند سطر بيش‌تر نيست اما پاية جهان‌بيني آرمان‌ها و فلسفه‌هاي ايراني را تشكيل مي‌دهد. بنا به اين سروده، آرمان پارسايي بر اين باور است كه جهان هستي زير فرمان سامان و هنجاري (نظم) پايدار و استوار است. كه به جهان هستي فرمان مي‌راند و زندگي و سرشت مردمان را نيز زير فرمان دارد. خوشبختي و توانايی راستين در اينست كه آدمي هنجار و سامان هستي را دريابد و زندگي و رفتار خويش را با آن هماهنگ سازد و از رفتار و كنش نابهنجار بپرهيزد. هفت پاية آرمان پارسايي عبارت است از: باور داشتن به هنجار هستي، هماهنگي هنجار با ساخت و بافت رواني و منشي انسان و هماهنگي هنجار هستي با زندگي اجتماعي و شناساندن منش نيك، توانايي راستين و راستي به منزلة والاترين فروزه‌هاي آدمي و مايه و پاية خوشبختي. در كتاب حاضر آرمان پارسايي و هنجارهاي هفت‌گانة آن توضيح داده شده است.