كمال به حالت مطلوبي اطلاق مي‌شود كه از وضع موجود فاصله دارد، حال با توجه به ميزان اين فاصله و اين كه چه مرجعي، حالت مطلوب را مشخص مي‌كند، كمال‌گرايي گونه‌هاي مختلفي مي‌يابد كه برخي از آنها سالم و برخي ديگر بيمارگونه تلقي مي‌شود. شكل‌های سالم كمال‌گرايي، هنگامي آشكار مي‌گردد كه با توجه به عنصر فاصله، ارتباطي فعال ميان وضع موجود و وضع مطلوب برقرار شود. درخصوص عنصر مرجع تعيين‌كنندة كمال نيز، زماني كمال‌گرايي سالم خواهد بود كه فرد و ديگران، به صورت تعاملي در تعيين امر مطلوب مشاركت ورزند. نگارنده در كتاب حاضر كمال‌گرايي مثبت و منفي يا سلامت و بيماري را بررسي و مباحثي چون تعريف‌هاي موجود از كمال‌گرايي و نظريه‌ها، سبب‌شناسي، ابزارهاي فهم و درمان‌هاي كمال‌گرايي را مطرح كرده است.