رسالة آثار علوي از گروه رساله‌هاي ارسطو (322-384 ق. م) در علم طبيعت و موضوع آن به طور كلي، ارائة نظرية بديع وجود دو بخار خشك و تر است. ارسطو به ياري اين نظريه پديده‌هايي را كه در جو، خشكي و دريا روي مي‌دهد مانند شهاب ثاقب، ستارگان دنباله‌دار، راه شيري، باران، مه، برف، تگرگ، باد، زمين‌لرزه، رعد و برق و صاعقه و رنگين‌كمان، هاله، رودها و درياها، سنگ‌ها و فلزات را تبيين مي‌كند. وی معتقد است كه جرياني دايمي از مركز زمين به سوي بالاترين نقاط جو حركت مي‌كند و دوباره به آن بازمي‌گردد. رسالة آثار علوي، كه تا آستانة رنسانس متن اساسي اين علم محسوب مي‌شد، از بعد تاريخي اهميت بسزايي دارد. اين تنها رساله‌اي است كه در آن به قلمروهاي متفاوت علوم مانند نجوم، جغرافيا، فيزيك، هندسه، نورشناسي، زمين‌شناسي، زلزله‌شناسي، آتشفشان‌شناسي، شيمي و حتي هواشناسي به معني امروزي كلمه، يعني پيش‌بيني هوا اشاره شده است. كتاب حاضر، بر اساس يك ترجمة انگليسي و سه ترجمة فرانسوي و با توجه به ترجمة عربي، به فارسي برگردانده شده است.