دانشمند ايراني، عبدالقاهر جرجاني، از چهره‌هاي برجستة نقد ادبي و از پايه‌گذاران بلاغت اسلامي است كه در قرن پنجم هجري در خراسان زندگي مي‌كرد. توجه خاص وي به مسالة معني و پيوند آن با ساخت و صورت آثار ادبي، او را به تدوين نظرية نظم رهنمون كرد. آراي نقدي كه او ابعاد زبان‌شناختي و روان‌شناختي تازه‌اي به نقد ادبي سده‌هاي ميانه افزود و به سرعت به معيار خردگرايانه در سنجش آثار ادبي بدل گشت، شاخصه‌هاي نقد ادبي دوران مدرن را نيز به نمايش مي‌گذارد. مخاطبان در اين كتاب با مباني مشترك نظرية ادبي قرن بيستم و آراي نقدي جرجاني آشنا مي‌شوند و اين ديدگاه‌ها را از منظر ساخت و صورت، سبك و زبان و دورنماية آثار ادبي مرور مي‌كنند.