«ديويد هوبرت لارنس» در سال 1885 در دهكدة معدني «ايست وود» واقع در مركز انگلستان، متولد شد و فرزند سوم يك خانوادة معدنكار بود. طاووس سفيد؛ پسران و عشاق؛ گرگ و ميش در ايتاليا؛ زنان عاشق؛ عصاي هارون آرون؛ كانگورو؛ افعي پردار؛ عاشق ليدي چترلي؛ بنفشه‌ها؛ مكاشفه؛ و اماكن اتروسكي از جمله آثار لارنس است. او در سال 1930 در حالي كه فقط 44 سال داشت در آسايشگاه معلولين مرد و بعد خاكستر او را در معبدي در كوهي بر فراز درة ريو قرار دادند. در اواخر عمر، او بيش‌تر خود را پيامبر مي‌ديد تا نويسنده. با همة اصراري كه بر احياي وجود غريزه داشت، توانايي‌هاي غريزي او به عنوان نويسنده باعث شد تا كلماتي در اوج سادگي و روشني بيافريند. نگارنده در اين كتاب به شرح زندگي‌نامه، آثار، عقايد، فعاليت‌هاي ادبي، فرهنگي و شخصيت او، گاه از زبان لارنس، پرداخته و گاه شمار زندگي او را عرضه كرده است.