كتاب حاضر نگاهي دوباره به زندگي و بررسي آثار و بازانديشي فكري ميخاييل باختين (1895-1975 م) ـ فيلسوف روسي ـ است. باختين بنيانگذار منطق مكالمه در جهان است كه رخدادي مهم محسوب مي‌شود و به نوبه خود استحالة عظيمي را در سير تفكر تاريخ بشري رقم زده است. از نظر وي، در طرح منطق مكالمه، فرهنگ كه محصول و دستاورد جامعة انساني است نيز، ماهيتي مكالمه‌اي دارد و حيات و بقاي آن در گرو اين مكالمه است. در حقيقت، او با تلفيق آزادانديشي فلسفي و آزادي‌خواهي سياسي، اجتماعي و هنري و سبك و سياقي از نوع «محتواي سخن رمان» كه آن نيز بر پاية منطق مكالمه استوار است، سعي در محقق كردن اهداف فرهنگي، آرماني خويش دارد. بنابراين هماره بر آن است تا فضايي سالم، چند صدا، گفتماني همراه با آزادي و خنده مهيا سازد. او كه خود دوران سياه حاكميت استبداد استاليني، ايدئولوژي جزم‌انديش، شادي ستيز، تك‌صدا و تماميت‌خواه را تجربه كرده، در صدد است تا با نگرشي «ديالكتيكي» اينها را در مقابل چندصدايي، تنوع، گفتمان، فرهنگ مردمي، كارناوال، جشن، خنده و مكالمه قرار دهد. بخشي از كتاب به مقايسة جايگاه ميخاييل باختين و ميشل فوكو اختصاص دارد.