برادران كارمازوف، يكي از بهترين كتاب‌هاي فيودور داستايوفسكي (1821-1881 م) و از برجسته‌ترين آثار ادبي جهان است. افسانة منش بزرگ را كه ايوان كارامازوف براي برادر كوچكتر خود، آليوشاي نوكشيش، تعريف مي‌كند، در واقع حكم داستان در داستان را دارد و اثري مستقل و جدا از كل كتاب است. اما با اين حال، دربردارندة چكيده و جوهر انديشه و جهان‌بيني داستايوفسكي و به نوعي حامل و حاوي همة شخصيت‌هاي نخبه و ساير رمان‌هاي اوست؛ شخصيت‌هايي كه در آنها با عنوان روشنفكران رذل نام برده مي‌شود؛ چون همگي به نوعي دست به جنايت زده‌اند و همه گرفتار تناقضي ماهوي در انديشه و عمل خود هستند. در كتاب حاضر، داستان نقش بزرگ و اين طبقة روشنفكر تشريح و در ضمن آن به مباحث طغيان متافيزيكي و توتاليتاريسم در انديشة داستايوفسكي پرداخته شده است. اين كتاب پاسخ به اين پرسش است كه: چگونه داستايوفسكي سال 1870، توانست به آيندة تاريخ رسوخ كند و به پيش‌بيني توتاليتاريسم حاكم بر كشور خود بپردازد كه چهارپنج دهه بعد روسيه و تمام اروپا را دربرگرفت.