ساموئل يا سميوئل در سال 1906 در ايرلند به دنيا آمد. وي نمايش‌نامه‌نويسي است كه همواره تا پايان عمرش در سال 1989 وي را از آن خلاصي نبود. او را به عنوان اولين ابزوردنويسي مي‌دانند كه شهرت جهاني يافت. وي در سال 1930 اولين جايزة ادبي‌اش را كسب كرد و پس از آن مقاله‌اي دربارة مارسل پروست كه زمينة مشغوليت ذهني او دربارة گذشت بيهودة زندگي انسان و تكرار عادت و اموري است كه هيچ نتيجه‌اي نداد. اين انديشه موجب شد تا وي مقامي را كه در دانشكدة تيريستي داشت رها كند و به دوره‌گردي روي آورد. او در طي مدت دوره‌گردي از ايرلند، فرانسه و آلمان عبور كرد و وقت‌اش را صرف نوشتن شعر و داستان كرد. پس از جنگ‌هاي جهاني دورة فعاليت جدي بكت شروع شد و كه شامل چندين كتاب طي 5 سال بود. اولين نمايش‌نامة بكت «لوتريا» آيينه‌اي بود از جست‌وجوي خودش به دنبال آزادي، چرخشي در خصوص جست‌وجوهاي مرد جواني كه از خانواده و قيود اجتماعي‌اش مي‌برد. بكت موقعيتش را به عنوان يك نمايش‌نامه نويس مطرح در سال 1957، زماني كه دومين اثر مطرح‌اش «بازي نهايي» به زبان فرانسه و در تئاتر رويال شهر لندن به نمايش درآمد، بدست آورد. بكت در سال 1969 جايزة نوبل ادبيات را برد و در سال 1988 «واژه چيست» را نوشت و سال 1989 درگذشت. «يازده نمايش‌نامه» از آثار بكت و مشتمل بر «بازي بدون كلام 1» «بازي بدون كلام 2»، «آمد و رفت»، «نفس»، «تك‌گويي»، «بداهه اوهايو»، «فاجعه»، «شب رويا» و «چي كجا» است كه به همراه مقدمه‌اي با عنوان «نانوشتن» دربارة نظريات ادبي و انديشة سميوئل بكت به چاپ رسيده است.