«خشم»، واكنش طبيعي ارگانيسم نسبت به شرايطي است كه فرد را دچار ناكامي كرده و مي‌تواند به صورت ضعيف يا شديد در او نمايان شود. اگر خشم و نارضايتي، طي زمان، در فرد متراكم شود و مجراي صحيحي براي اظهار نيابد، موجب افسردگي و بيماري يا خشونت، پرخاشگري، و اعمال نامعقول و جنون‌آميز مي‌شود. در حالي كه ابراز خشم از طريق گفت‌وگو و انتقاد، راهي براي پيشگيري از خشونت و تخريب روابط فردي و اجتماعي است. هم‌چنين بيان خشم باعث مي‌شود كه نفاق و دورويي و بدگويي در جامعه از ميان برود. در كتاب حاضر، خشم، فرايند دروني شدن آن، تبديل آن به افسردگي و راه‌هاي دست‌يابي به سلامت رواني زنان، به همراه تمرينات و فعاليت‌هاي عملي بررسي شده است.