«عباس كيارستمي» يكي از مهم‌ترين، متهورترين و ارزشمندترين فيلم‌سازان امروز است. فيلم او با نام «ده» ـ فيلمي قطعا كوچك و بسيار كم‌هزينه كه تماما در يك ماشين مي‌گذرد و با دو دوربين ديجيتالي و گروهي اندك و چند بازيگر غيرحرفه‌اي ساخته شده ـ نه فقط يكي از شاهكارهاي دوران كاري اوست، بلكه درسي است كه اين استاد سينما به ما مي‌آموزد، و هدفش اين است كه با مثال به ما نشان دهد كه اين رسانه، كه در اين سال‌ها سخن از مرگش مي‌رود، آينده‌اي پربار پيش رو دارد. روايت فيلم به ده فصل تقسيم شده و در هريك گفت‌وگوهاي متفاوتي صورت مي‌گيرد. هريك از اين فصل‌ها با اعداد ده تا يك شماره‌گذاري شده و شكل ظاهري اعداد، يادآور شماره‌هاي گرافيكي است كه روي ليدر فيلم مي‌بينيم. روي هر عدد، صداي چرخش چرخ‌دنده‌ها، مانند صداي دستگاه نمايش فيلم را مي‌شنويم و بعد صداي زنگي به گوش مي‌رسد كه شبيه صداي زنگ مسابقة مشت‌زني يا كشتي است. كتاب حاضر دربرگيرندة انديشه و احساسات نگارنده دربارة فيلم ده اثر «عباس كيارستمي» است و تا اندازه‌اي حاصل گفت‌وگوها و بحث‌هاي غيررسمي با دوستان، همكاران و ديگر هواداران كيارستمي است.