امروزه در تمام دنيا آمايش سرزمين، در مركز برنامه‌ريزي‌ها و سياست‌هاي ملي و گاه بين‌المللي قرار دارد. بخشي از آمايش سرزمين، ارزيابي سرزمين است. در ارزيابي سرزمين، هماهنگي و ارتباط بين سرزمين و انواع كاربردهاي مورد نظر، اطلاعات پايه را براي برنامه‌ريزان فراهم مي‌آورد. هدف اصلي ارزيابي سرزمين اين است كه با بررسي جنبه‌هاي فيزيكي، اجتماعي و اقتصادي سرزمين، بهترين و پايدارترين كاربري از زمين را مشخص كند. هدف از تاليف اين كتاب، نشان دادن راه‌كارهاي مديريتي و اجرايي براي كاربرد بهينه و پايدار از سرزمين و همچنين روش‌هاي پيشگيري، مقابله و بهبود محدوديت دما و مشكلات موجود، به ويژه در شرايط بحراني است. نويسنده در كتاب، ضمن بيان مفاهيم اوليه، تاريخچه و برخي از تعاريف پايه در زمينۀ ارزيابي خاك به انواع مطالعات ارزيابي، ارزيابي سرزمين و روش‌هاي استاندارد آن در ايران، تناسب كمي و كيفي سرزمين، آمايش سرزمين، تناسب سرزمين براي كاربردهاي مهندسي يا كاربردهاي غيركشاورزي، و تفسير و تهيۀ نقشه‌هاي مورد نياز براي ارزيابي سرزمين و آمايش سرزمين اشاره كرده است.