«شيخ بهاءالدين عاملي» معروف به شيخ بهايي (1031-953 هـ . ق) و از دانشمندان ايراني ـ در بعلبك به دنيا آمد. پس از فوت شيخ علي منشار ـ پدرزن شيخ بهايي ـ شاه‌عباس صفوي، منصب شيخ الاسلامي و تصدي امور شرعي اصفهان را به وي واگذار كرد. شيخ بهايي، زبان عربي و تفسير و حديث را از پدرش و حكمت و كلام و قسمتي از علوم منقول را از ملا عبدالله يزدي (صاحب حاشيه در منطق) فراگرفت. در باب علم او بر مسائل هندسي افسانه‌هايي ساخته‌اند، از جمله گويند حمامي ساخته بود كه با يك شمع گرم مي‌شد. شيخ بهايي آثار متعددي دارد كه از جملۀ آنها «رساله الاعتقادات»است. كتاب حاضر، در بخش نخست به باور نامه‌نگاري و پايگاه آن در كلام شيعي، شيخ بهايي و نقد حال او، تكاپوهاي متكلمانه شيخ بهايي، نكاتي دربارۀ رسالۀ اعتقادات شيخ و شروح و شارحان رساله اعتقادات اختصاص يافته است. در بخش دوم، متن عربي رساله‌الاعتقادات و ترجمۀ شرح آن از چند تن از جمله: ادهم خلخالي و سلطان حسين استرآبادي درج شده است.