بخشيدن خطاهاي ديگران شايد همان آرامش گم شده‌اي باشد كه ما در صدد يافتن آن هستيم. بخشش ما را از احساس شرم و گناه خلاص مي‌كند. چشم‌پوشي از خطاهاي ديگران نبايد صرفا بنا به دستورهاي مذهبي و توصيه‌هاي ديگران صورت گيرد، بلكه بخشش واقعي زماني است كه فرد با شناخت ريشه‌هاي رفتار غلط و آسيب‌رسان ديگران بتواند آنها را درك كند و ببخشد. زيرا ما براي كامل شدن، براي دوست داشتن خود و براي خلاص شدن از بار سنگيني كه بر ذهن داريم به بخشش نيازمنديم. «روان‌شناسي بخشش» موضوع نخستين شماره از مجموعۀ «روان‌شناسي خودماني» است كه در آن به دلايل چشم‌پوشي از خطاهاي ديگران و نتايج آن به زبان ساده اشاره شده است.