«چهل سرو» بخشي از فرهنگ شفاهي مناطقي از زاگرس است. هنوز هم در بسياري از مناطق زاگرس اين‌گونه فال، رايج و در شمار ميراث مدنيت گذشته است تا از نابودي اين سروده‌ها و سرمايه‌هاي فرهنگي جلوگيري شود. از سوي ديگر با توجه به اين سروده‌ها و تفسير آنها مي‌توان به بازسازي برخي از آداب و رسوم اين خطه پرداخت و در تحقيقات مردم‌شناسي از آن بهره گرفت. اين سروده‌ها كه گوشه‌اي از هويت فرهنگي برخي اقوام زاگرس‌نشين را تشكيل مي‌دهد به سه گويش لكي، لري و كردي سروده شده‌اند، اما به دليل تغيير در نحوۀ گذران اوقات فراغت امروزه رو به فراموشي هستند. از اين رو توسط دانش‌آموزان دبيرستان‌هاي شهرستان كوهدشت و روستاها و طوايف مختلف جمع‌آوري شده و توسط نگارنده در كتاب حاضر گنجانده شده است. برخي از موضوعات كتاب عبارت‌اند از: پيشينۀ فال، ديدگاه اسلام در باب تفال، سرآغاز سروده‌ها و تعبير و تفسير آنها، موقعيت جغرافيايي زاگرس، نژاد مردمان زاگرس، و نگاهي به تاريخ زاگرسنشينان.