بيش‌تر ما در لحظه‌هايي كه مشكلي نداريم درست و خودآگاهانه حرف مي‌زنيم. اما همين كه ذهن ما به دليلي مخدوش مي‌شود يا خسته و مضطرب هستيم ممكن است به صورت ناخودآگاه حرفي را بيان كنيم كه باعث خراب شدن يك رابطه شود. در يك ارتباط كلامي، صحبت كردن با شور و اشتياق، باعث تاثيرگذاري بيش‌تر روي ذهن مخاطب مي‌شود. البته ما بايد متوجه علايق مخاطب نيز باشيم و موضوع صحبت خسته‌كننده نباشد. علاوه بر اينها نگاه كردن و گوش دادن در يك رابطۀ كلامي باعث پايداری آن مي‌شود. در مجلد 27 از مجموعۀ «روانشناسي خودماني» راه‌كارها و نكات موثر براي داشتن مهارت‌هاي كلامي و برقراري ارتباط كلامي پايدار بيان شده است.