مرد هنگام گوش دادن به حرف‌هاي زن بهتر است مشغول هيچ كاري نباشد. مستقيما به زن نگاه كند و صميمانه گوش بدهد و در ميان گفت‌وگو از كلمات كوتاه معجزه‌آسا نظير عجب، متاسفم، احساست را درك مي‌كنم و نظاير آن استفاده كند. استفاده از اين‌گونه كلمات زن را زودتر آرام و ميل به حرف زدن را در او ارضا مي‌كند. دربارۀ مرد نيز اگر با ملايمت برخورد شود، مرد زودتر وارد غار تنهايي خود شده و با صرف زمان كوتاه‌تر موفق به فكر كردن دربارۀ مشكلش و سپس بيرون آمدن از غار تنهايي خود مي‌شود. كتابچۀ حاضر با استناد به كتاب «مردان مريخي، زنان ونوسي» اثر «جان گري» به تفاوت‌هاي زن و مرد و چگونگي كنار آمدن با اين تفاوت‌ها به زباني ساده اختصاص يافته است. كتاب بيست و هشتمين جلد از مجموعۀ «روان‌شناسي خودماني» است.