آيين بودا طريقۀ درون‌بيني و از خودگذشتگي و غم‌گساري است. بودايي، نخست آرامش درون مي‌جويد و صفا مي‌طلبد. در هيچ آيين ديگري اين اندازه از آرامش روح سخن نرفته است. مقصود از توجه به خويشتن در اين آيين، تصفيۀ وجود از خواهش‌هاي شديد نفساني است تا خود را براي ياري و دستگيري آماده سازيم. زيرا خدمت به خلق از كسي برمي‌آيد كه به نفس خويش غالب باشد و در هر حال آرامش و فراغت خاطر را از دست ندهد. خلاصه آن كه اساس دين بودا بر بردباري و شكيبايي است. مباني اين مذهب، شاهزاده‌اي است هندي به نام «گوتاما» كه در قرن ششم قبل از ميلاد در بيست و نه سالگي ترك جاه و جلال گفت و خرقۀ درويشي پوشيد و در پي حل معماي زندگي به سياحت پرداخت، پس از شش سال سير و تفكر، منظور خود را دريافت و بودا يعني خردمند خوانده شد. گفته‌هاي او را در مجموعه‌اي به نام «سه زنبيل خرد» گرد آورده‌اند. كتاب حاضر به معرفي اديان مختلف و تعاليم آنها اختصاص يافته است. اين مكاتب عبارت‌اند از: آيين بودا، كنفوسيوس، هندو، جين، شينتو، تائو، زرتشت، مسيح، يهود، و اسلام.