«غلام‌حسين يوسفي» (1369-1306 هـ . ش) از معدود بزرگان فاضل و بي‌ادعاي دانشگاهي معاصر و اديبي بود كه خوب شعر مي‌گفت و تحقيق و ترجمه مي‌كرد و آگاهي‌اش بر ادب كهن و معاصر ايران به همان عمق و استواري دانسته‌هاي او در ادب عربي و غربي بود. يوسفي از نمونه اديباني بود كه سطر به سطر مقالات و آثارشان مي‌تواند انگاره‌اي باشد براي درست‌نويسي، پژوهش و انصاف در نقد و نقادي. از ديگر اديبان معاصر استاد «مهرداد بهار» (1308 هـ . ش) است؛ و پژوهشگري بي‌تعصب و استادي آگاه كه اگرچه عمري كوتاه داشت، اما آثاري گران‌بها و ماندگار از خود به يادگار گذاشت كه نام و ياد او را هميشه زنده نگاه خواهد داشت. «احمد تفضلي» (1375ـ1316 هـ . ش) ديگر چهرۀ ادبي معاصر است كه همه او را با عنوان استاد مسلم زبان پهلوي مي‌شناسند. از وي به عنوان يكي از سرشناس‌ترين ايران‌شناسان، زبان‌شناسان، تاريخ‌نگاران و سخن‌سنجان فرهنگ ايران نيز ياد كرده‌اند. سيزدهمين مجلد از مجموعۀ «پژوهشگران معاصر ايران» به معرفي سه تن از چهره‌هاي برجستۀ زبان و ادبيات فارسي اختصاص يافته است. اين افراد عبارت‌اند از: استاد غلام‌حسين يوسفي، مهرداد بهار، و احمد تفضلي.