در اين اثر اصالت و وثاقت زيارت عاشورا از ابعاد و زواياي گوناگون مورد بررسي قرار مي‏گيرد. نويسنده در فصل اول درباره سند زيارت عاشورا با استناد به كتاب ارزشمند «كامل الزيارات» و ديگر منابع رجالي، از زبان فقيهان و مدرسان، نظير: ابن قولويه قمي، شيخ طوسي و آيت‎الله خويي بحث كرده است و ضمن آن به آرا و اقوال برخي محدثان موافق و مخالف اشاره مي‏نمايد. بررسي اسناد زيارت عاشورا در كتاب «مصباح المجتهد» و متوجه نمودن ذهن مخاطبان به فضيلت قرائت زيارت عاشورا از ديگر مواردي است که مولف بدان پرداخته است و بر اين نكته تأكيد مي‏كند؛ كه مضمون و محتواي عميق و پرمعني اين زيارت با صحت سندي آن و وثاقت راويان، متناسب و هماهنگ است. نويسنده معتقد است تولي و تبري، حماسه عاشورا و عشق به ولايت، از مفاهيم و معاني عبارات اين زيارت، كاملاً متجلي است. او در مباحث بعدي به تشريح رمز ماندگاري نهضت حسيني مي‎پردازد و تصريح مي‏كند؛ كه امام حسين (ع) در همه سخنان خود عزت و كرامت و توجه بر اخلاق و فرهنگ قرآني را سرلوحه تصميمات خود قرار داده است. تجلي برائت در زيارت عاشورا و لعن و نفرين اولياء خدا بر قاتلان امام حسين و مصداق لعن در زيارت عاشورا -كه همه ستمگران بر محمد و آل محمد (ص) مشمول اين لعن مي‏باشند-؛ از ديگر مباحثي است كه مؤلف در پايان، با استناد به آيات و روايات بدان‎ها پرداخته است.