«آدونيس» از جنجالي‌ترين شاعران عرب است و موافقان و مخالفان او بسيارند. اگر موافقان، شعرش را سرشار از بن‌مايه‌هاي فلسفي، عرفاني و غني از حضور اساطير و رنگارنگ از تجليات گوناگون فرمي و زباني مي‌دانند و در يك كلام، او را پرچمدار شعر آوانگارد عرب در رويكرد مدرنيستي‌اش مي‌خوانند، مخالفانش نيز شعرش را شعري سرد و تهي از حرارت عاطفي مي‌يابند كه از دخالت دانش‌هاي مزاحم لبريز است و ساخت مصنوع آن شوري برنمي‌انگيزد. كتاب حاضر بخشي از آخرين تجربه‌هاي شاعري آدونيس را دربردارد. كتاب، مجموعه‌اي است از شعرهاي كوتاه كه در چند سطر شكل مي‌گيرد. محور بنيادين اين شعرها باد است و شبكه تداعي‌هاي آن، باران، برف، خورشيد، ابر و... شاعر از چشم باد به جهان خيره مي‌شود. و اين‌چنين تاملات رنگارنگ شاعر شكل مي‌گيرد: تاملاتي هستي‌شناسانه، اجتماعي، سياسي و حتي عاشقانه و طبيعت‌گرايانه، شعرها با تصوير همراهند و در صورت نهايي اغلب با دو يا چند تصوير، در بياني موجز و نزديك به حكمت‌هاي شرقي و شعرهاي چند عجايبي و هايكوها. عناوين برخي از اين سروده‌ها عبارت است از: منجر به يك سرخ‌پوست؛ باران؛ شمايل برف؛ تابستان؛ پنجره‌ها؛ فانوس‌ها؛ عادات خاكستري؛ سر روز بر شانۀ شب؛ و راهنماي سفر در بيشه‌هاي معنا.