اختلال كم‌توجهي/ بيش‌فعالي، شايع‌ترين اختلال رفتاري كودكان به ويژه دانش‌آموزان است. در بيش‌تر كلاس‌هاي درس مهارت معمولي، با درصدي از كودكان كم‌توجه، تكانشور يا بيش‌فعال روبه‌رو هستيم. تخمين ميزان شيوع آن در ميان كودكان دبستاني بين 1 تا 6 درصد متغير است كه رقمي قابل توجه به شمار مي‌آيد. يعني به طور متوسط در هر كلاس درس، يك يا دو كودك با اين مشخصه وجود دارد. به اين ترتيب، به احتمال زياد اكثر معلمان در دورۀ فعاليت آموزشي خود با موارد متعدد آن روبه‌رو بوده‌اند. بنابر اصطلاحات روان‌شناسي، مشخصۀ افراد مبتلا به كم‌توجهي/ بيش‌فعالي اين است كه در مقايسه با ديگران در مهار يا به تاخير انداختن واكنش رفتاري به طور معني‌داري مشكل دارند. اما در بعد كلي اين اختلال، مشكل چندوجهي است كه در آن رشتۀ پيچيده‌اي از عوامل متعامل زيستي، روان‌شناختي و اجتماعي دخالت دارند. كتاب حاضر راهنماي شناخت، ارزيابي، درمان و آموزش اين قبيل كودكان است.