شعر عربي چنان كه در ادبيات عرب امروز در دست ماست، از آغاز چنين كامل نبوده بلكه بر اثر تطورات و مراحل طولاني به اين درجه از كمال رسيده است. چنان كه گويند در اصل، شعر از حداء يعني آواز خواندن براي تشويق شتر به راه رفتن و خسته شدن او گرفته شده و اوزان شعر عربي نيز از وزن و آهنگ پا و طرز راه رفتن شتر اخذ و تنظيم شده است. فنون ادبي شعر عرب را مي‌توان به چهارگونه تقسيم كرد: فن قصص (داستاني)؛ فن غنايي (آهنگي)؛ فن تمثيلي (نمايشي)؛ و فن تعليمي (آموزشي). عرب از ميان متون ذكر شده، شعر داستاني طولاني ندارد، زيرا هرگز زير سلطه و نفوذ حكومتي نرفته است. هم‌چنين فاقد متن نمايشي بوده است، اما از زمان جاهلي به شعر آموزشي توجه داشته كه از همۀ اين‌ها مهم‌تر شعر آهنگي و غنايي است. مجموعۀ حاضر، گزارش يك هزار و پانصد سال شعر عرب به همراه معرفي شعرها و ترجمه و توضيح آن‌هاست.