"صلوات" در لغت به معناي دعا است و نماز را به دليل شامل بودن بر دعا، صلاه مي‌گويند. عده‌اي صلوات را از سوي حق تعالي به پنج صورت معني كرده‌اند: رحمت، مغفرت، ثناء، تزكيه، و كرامت. بي‌شك، ذكرها خواص و فوايد بسياري دارند و بر اساس روايات رسيده از معصومين (ع)، ذكر صلوات نيز چنين است كه موجب استجابت دعا، جلاي روح، شفاي مريض، برطرف شدن فقر و... مي‌شود. در اهميت صلوات همين بس كه، گويندۀ راستين صلوات با واسطه قرار دادن پيامبر و خاندانش و با درود فرستادن بر آنان طلب رحمت و آمرزش مي‌نمايد و بلافاصله دستور اكيد به تسليم شدن در برابر فرمان پيامبر را مي‌دهد؛ كه فرمان ايشان همان فرمان خدا است. بنابراين؛ صلوات از سوي گويندۀ آن شعاري ظاهري و بدون پشتوانه نيست تا از فضايل بي‌شمار آن در روايات تعجب كنيم؛ چرا كه تمامي ذكرها از جمله صلوات به پيامبر و خاندان پاكش يك لفظ و يك معنا دارد و تكرار لفظ بدون توجه به معنا سود چنداني ندارد و عمدۀ فضايل در حقيقت ذكر و عبادت نهفته است و چنين ذكر و عبادتي است كه حيات جاودانه و حقيقي به انسان مي‌بخشد و او را رستگار مي‌كند.