علايمي چون تفكر منفي، احساس عصبانيت از نزديك‌ترين افراد، احساس پوچي، سوال دربارۀ هدف از زندگي و عدم توانايي در لذت بردن، همگي از علايم افسردگي هستند. اختلال افسردگي نيز برخي از اين علايم را دارد اما نسبت به علايم نامبرده خيلي عميق‌تر هستند و فرد دچار آسيب كاركردي است؛ يعني نمي‌تواند از عهدۀ زندگي و كارهاي معمولي خود برآيد. تحقيقات نشان مي‌دهند كه 5 درصد جوانان دچار افسردگي هستند. افسردگي در نوجوانان از همۀ طبقات اجتماعي ديده مي‌شود و غالبا با ديگر مسائل هيجاني و رفتاري مرتبط است. فراواني افسردگي در دورۀ كودكي در ميان پسران و دختران برابر است اما در دورۀ نوجواني بيش‌تر در دختران شايع است. افسردگي تنها يك دليل ندارد. در بسياري موارد، بين آسيب‌پذيري و رويدادهاي ناخوشايند زندگي رابطۀ متقابل وجود دارد اما عوامل ژنتيكي نيز نقش مهمي در بسياري از انواع افسردگي ايفا مي‌كنند؛ يعني فرد آسيب‌پذيري ژنتيكي را به ارث مي‌برد. درمان افسردگي در جوانان به شدت افسردگي بستگي دارد، به طوري كه همۀ جوانان به درمان نياز ندارند. اما در مواردي كه نياز به درمان است نمي‌توان تنها با يك روش، اختلالات افسردگي را درمان كرد، بلكه بايد تركيبي از رويكردهاي درماني مورد استفاده قرار گيرند و اين امر مستلزم همكاري بين جوانان و خانواده، به خصوص مادر و پدر است. نگارندگان در كتاب حاضر با آوردن شرح حالي از افراد افسرده، شيوه‌هاي تشخيص و درمان افسردگي و راه‌هاي مقابله با آن را مطرح، هم‌چنين دربارۀ ارتباط افسردگي با مصرف مواد مخدر، خودكشي، خودزني و ديگر مسائل بهداشت رواني بحث كرده‌اند.