شوخ طبعی موضوعی است که از روزگاران کهن در زندگی و روابط اجتماعی وجود داشته است . مزاج نوعی وسیله‌ی ارتباطی بین افراد و گروه‌ها است و می‌تواند عمق عواطف ، احساسات ، باورها و گرایش‌های افراد را درباره‌ی موضوعات مختلف مشخص کند . با توجه به اهمیتی که امروزه رسانه‌های گروهی و وسایل ارتباط جمعی برای این مفهوم قائل شده‌اند ، می‌توان گفت که مزاج به پدیده‌ای اجتماعی تبدیل شده است. ویژگی اساسی یک پدیده اجتماعی این است كه روابط متقابل ميان جامعه را تحت تاثير قرار ميدهد.شوخ طبعي به عنوان شيوه‌اي هنري
با ظرافت‌های خاص خود این ویژگی را دارا است. موضوع‌‌هایی که در برنامه‌های طنز به آن‌ها پرداخته می‌شود، اغلب مودر بحث و گفتگوی مردم قرار می‌گیرد. افراد برای رهایی از خستگی کارهای روزانه، فشارهای عصبی و روانی و ... که به دلیل ماشینی شدن زندگی مدرن برایشان ایجاد می‌شود، اغلب گرایش بیشتری به مزاج پیدا می‌کنند. شوخ طبعی، زبانی غنی برای بیان اندیشه‌ها و احساسات آدمی که ویژگی‌هایی ممتاز و برتر دارد و همین ویژگی‌های برتر باعث می‌شود تا هر اثر طنز از قواعد و ساختارهای خاص خود برخوردار باشد. هم چنين مفهوم بهداشت روانی یا سلامت روان شناختی ، جعبه‌ای از مفهوم کلی سلامت جسمی ، روانی و اجتماعی است. به گفته‌ی برخی روان شناسان انسان دارای سلامت روان ، کسی است که با تمام وجود عشق می‌ورزد ، آفرینش‌گر و خلاق است . بر همین اساس خلاقیت را می‌توان به شکلی بسیار ساده ، توانایی ایجاد چیزی نو و بديع دانست. خلاقیت نیز نوعی مشکل گشایی است. در کتاب حاضر شوخ طبعی و اهمیت آن و تاثیرش بر خلاقیت فرد و سلامت روانی افراد به همراه آزمون‌های خود شناسی بررسی شده است.