هيچ آفريده‌اي قبل از انسان مقام اشرف مخلوقات نيافته بود و اين موجود نوپا به واسطۀ دميده شدن روحي قدسي در او بهترين مخلوقات شد و فقط انسان است كه مي‌تواند در مسير الي‌الله به همۀ كمالات خويش برسد و اين مسيري پايان‌ناپذير است. بنابراين مي‌توان دريافت، انساني كه با عنايت پروردگار خلق شد، داراي درجه‌اي بس متعالي در بين موجودات است كه برترين فرشتگان و مقربان درگاه به او رشك بردند. انسان موجودي است كه يك سوي وجود او به خاك منتهي مي‌شود و سوي ديگرش به عرش پروردگار؛ يعني انسان مي‌تواند با توجه به اختياري كه دارد، مسير قرب الهي را بپيمايد، انسان بماند و مورد ستايش و سجدۀ فرشتگان قرار گيرد و يا مي‌تواند پست شود، از انسان به حيوان مبدل گردد و بلكه از آن هم پست‌تر و خوارتر شود. در كتاب حاضر، به اجمال چگونگي رسيدن به حقيقت محض در پي سير تعالي و تكامل توضيح داده شده است.