خوارج، فرقه‌اي از مسلمانان هستند كه بعد از واقعۀ صفين و قضيۀ حكميت، خروج كرده و حكميت را ناروا شمردند و عبارت لا حكم الا الله (يعني حكمي جز خدا نيست) را شعار خويش نموده و حضرت علي (ع) و معاويه را كافر شمردند. حضرت علي (ع) در نهروان با آن‌ها جنگيد و بسياري از آن‌ها را كشت. اما خوارج و عقايد و آراء آن‌ها از بين نرفت و اين جماعت در صدد قتل اميرالمومنين، علي (ع)، معاويه و عمروابن عاص برآمدند. آن‌ها در قتل حضرت علي (ع) موفق شدند و بعد از آن نيز همواره در اطراف ممالك اسلامي سر به شورش برآورده و مكرر فتنه‌ها پديد آوردند. در بين خوارج دسته‌هاي مختلف ظهور كردند و هريك از اين دسته‌ها به مناسبت سركردۀ خود نام جداگانه‌اي يافتند و در بعضي عقايد نيز با دستۀ ديگر اختلاف داشتند. با اين وجود، تمام خوارج، علي(ع) معاويه، عثمان، اصحاب جمل، حكمين و هم‌چنين همۀ كساني را كه به حكميت رضا دادند، كافر مي‌شمارند و خروج بر خليفه، امام و سلطان ظالم را نيز واجب مي‌دانند. كتاب حاضر جلد چهارم از مجموعۀ زندگاني امام علي (ع) مي‌باشد كه لسان الملك سپهر آن را در تاريخ عمومي خود، ناسخ التواريخ، در دورۀ قاجاريه به رشتۀ تحرير درآورده است.