حضرت علي ابن ابي‌طالب (ع) ملقب به اميرالمومنين (شهادت در رمضان 40 هـ . ق)، پسر عمو و داماد پيغمبر اسلام (ص)، امام نخستين شيعيان و خليفۀ چهارم از خلفاي راشدين و هم‌چنين يكي از بزرگ‌ترين مردان صدر اسلام است. دربارۀ هيچ‌يك از مردان صدر اسلام، به اندازۀ حضرت علي (ع) آراي مخالف و موافق اظهار نشده است. بعضي از پيروان او در حق وي چندان غلو كرده‌اند كه او را به مرتبۀ خدايي رسانده‌اند؛ اين فرقه در تاريخ فرق اسلامي به نام "غلاه" معروفند. بعضي از دشمنان حضرت علي (ع) نيز كار عناد و خصومت با ايشان را به لعن و شتم در بالاي منابر كشاند. آن‌چه مسلم است اين كه حضرت علي (ع) به دين اسلام سخت پاي‌بند و در آن باره بسيار سخت‌گير بود، و در آن‌چه حق مي‌دانست كوچك‌ترين اغماض و تسامح روا نمي‌داشت، حضرت هم‌چنين به قرآن و سنت پيغمبر اسلام (ص) پاي‌بند و در خطابه بسيار توانا بود و خطبه‌هاي ايشان كه در مواقع و مناسبات مختلف ايراد شده، در كتابي به نام نهج‌البلاغه جمع‌آوري شده است. كتاب حاضر، يكي از مجلدات زندگاني امام علي (ع) مي‌باشد كه در ناسخ التواريخ به رشتۀ تحرير درآمده است. سپهر، نگارندۀ كتاب، كلمات قصار حضرت علي (ع) را به همراه ترجمۀ فارسي آن‌ها در اين اثر جمع‌آوري نموده است.