دي‌اكسيد كربن و ساير گازهاي گلخانه‌اي كه توسط احتراق سوخت‌هاي فسيلي آزاد مي‌شوند، به صورت تهديد‌كننده‌اي موجب تغييرات بي‌سابقۀ آب و هواي زمين شده‌اند. يك راه حل براي رفع اين مشكل استفاده از منابع انرژيهاي نو است. اين انرژي‌ها اساسا بدون كربن بوده و غالبا پايدارتر از سوخت‌هاي فسيلي و هسته‌اي هستند. به طور كلي انرژيهاي نو شامل انرژيهاي گرمايش خورشيدي، فوتوولتاييك، زيست انرژي، برقابي، كشندي، باد، موج و زمين گرمايشي است؛ و منظور از نو بودن، تجديد‌پذيري و از بين نرفتن آن‌ها در چرخۀ طبيعت است. نگارنده در كتاب حاضر به بررسي كامل اين انرژي‌ها و موارد مصرف آن‌ها مي‌پردازد.