مبناي گفت‌وگو بر پايۀ زبان گفتار است. ويژگي‌هاي زبان گفتار نه تنها با ويژگي‌هاي زبان نوشتار تفاوت دارد، بلكه شيوۀ تحيلي گفتمان نيز بايد بر اين اصل استوار باشد كه گفت‌وگو در بافت اجتماعي شكل مي‌گيرد و اين بافت اجتماعي است كه تعيين‌كنندۀ اهداف مكالمه، ساختار و ويژگي‌هاي آن است. گرچه اكثر افراد جامعه از قواعد حاكم بر گفت‌وگو آگاه نيستند، اما اين قواعد را در مكالمات روزمرۀ خود به كار مي‌برند. بنابراين فراگيري زبان به مفهوم يادگيري شيوۀ گفت‌وگو نيز هست. بر اين اساس هدف از نگارش كتاب حاضر، كشف پيچيدگي‌هاي موجود در مكالمه به منظور ارتقاي درك و منزلت آن در زندگي بشر است. اين هدف با بررسي صورت نوشتاري گونه‌هاي مختلفي از مكالمه دنبال مي‌شود. كتاب پس از مقدمه شامل اين مباحث است: ويژگي‌هاي زبان گفتار و داستان‌هاي روايي شفاهي؛ ساختار در مكالمه؛ گفت‌وگو و تعامل؛ انواع مكالمه؛ و زبان گفتاري در متون نوشتاري. اين كتاب درسنامه‌‌اي براي دانشجويان رشتۀ زبان‌شناسي به شمار مي‌رود و به تحليل ساختار مكالمات واقعي در موقعيت‌هاي مختلف اختصاص دارد.