خانه‌هاي منفرد طراحي شده توسط معماران، دسته‌اي مشخص از توليدات فرهنگي و هنري هستند كه شايد قابل مقايسه با نقاشي از مناظر طبيعي، فيلم مستند يا داستان‌هاي عاشقانه باشند. اين حقيقت كه خانه‌ها عموما بايد عملكردهايي نيز داشته باشند (كه در حقيقت براي زندگي در اكثر نقاط دنيا ضروري است)، ممكن است باعث شود كه به آن‌ها به طريقي متفاوت بنگريم. به عنوان مثال ممكن است كه فريفتۀ نمونه‌هايي محلي و توليد انبوه شده از "شاهكارهاي معماري مسكوني جهان در قرن بيستم" شويم؛ خانه‌هاي مجزاي آمريكايي در دل خانه‌هاي بزرگ‌تر مانند كلبۀ انگليسي يا خانۀ تابستاني سوئدي. قطعا اين خانه‌هاي معمولي تاثير بيش‌تري بر روي زندگي روزانۀ اكثر مردم داشته‌اند تا هريك از خانه‌هاي خاص اين كتاب. اما نويسنده در كتاب حاضر در پي آن نيست كه تاريخي جامع از معماري جهان عرضه كند، بلكه با حوزه‌اي محدودتر و جذابيتي بيش‌تر سر و كار دارد: دسته‌اي نسبتا كوچك از خانه‌هاي انتخاب شده كه مي‌تواند قواعد هنري را شكل دهد. در كتاب بيش از صد خانۀ قابل توجه و مهم از قرن بيستم به تصوير كشيده شده است كه شامل كارهاي كلاسيك معماران ابتدايي مانند لوكوربوزيه، فرانك لويد رايت، ميس ون‌در رو و آلوار آلتو و برخي استادان اخير معماري مانند تادائو ماندو، رم كولهاس و گلن موركت مي‌باشد. براي هريك از اين خانه‌ها تعدادي پلان با مقياس خطي، كه نشان‌دهندۀ هر طبقۀ ي مي‌باشد، همراه با نماها، مقاطع و سايت پلان‌هاي مقتضي آورده شده است. از جلمه خانه‌هاي معرفي شده در كتاب مي‌توان به خانۀ كمبل، ويتگنشتاين، لاول بيچ، ايمز، جانسون، هاپكينز، بوردو، و شارلوت اشاره كرد.