زبان‌شناسي متن يكي از شاخه‌هاي نسبتا جديد زبان‌شناسي است. وظيفۀ اين شاخه از زبان‌شناسي بررسي آن دسته از قواعد زباني است كه عناصر زباني فراتر از جمله را در بر مي‌گيرد. در زبان‌شناسي متن، واحدهاي زباني را در سطح واژه يا جمله توصيف نمي‌كنيم، بلكه آن‌ها را در سطح متن، تجزيه و تحليل مي‌كنيم. زبان‌شناسي متن، متن را نوعي نشانۀ زباني مركب تلقي مي‌كند. هر نشانۀ مركب نيز شامل سه بعد نحو، معناشناسي و كاربردشناسي است. واحدهاي متن، واحدهاي ارتباطي هستند و اجزاي كتاب، فصول، بخش‌ها، پاراگراف‌ها، جملات، واژه‌ها و... را شامل مي‌شوند. كتاب حاضر با موضوع مباني زبان‌شناسي متن نگارش يافته و مباحثي شامل متن و متن‌شناسي، كاربردشناسي، تعامل و ارتباط، متن بردگي، موضوع و ساختار متن، دلالت در متون، الگوها و اقسام و انواع متون، و تحليل گفتمان را دربردارد.