حضرت عيسي (ع) به عنوان پيامبر، تجسم خصايص بشري، هم‌چون صداقت، پاكي، عشق، نيكوكاري و... است. در ادبيات عرفاني، عيسي (ع) مظهر يك انسان كامل و الگوي يك مرشد واقعي است. اين واقعيتي است كه مرشدان صوفي طي قرن‌ها و با وجود داشتن اعتقاد به اسلام، به تمجيد از عيسي (ع) مي‌پرداختند و او را به عنوان يك صوفي كامل معرفي مي‌كردند. به تصريح نگارنده: جاي بسي تاسف است كه فقط عدۀ كمي از ما مي‌دانيم كه عيسي (ع) به عنوان "متقدم و پيام‌آور محمد (ص)" در نزد مسلمانان از جايگاه ارزشي والايي برخوردار است ـ هرچند در جزئيات تعصب‌آميزي، مانند تصليب و پسر خداوند بودن، تفاوت‌هاي اصولي وجود دارد ـ در حالي كه غربي‌ها از محمد (ص) چهره‌اي منفي ساخته‌اند. "آنه‌ماري شيمل"، نويسندۀ شرق‌شناس و آلماني، در كتاب حاضر به بررسي اجمالي جايگاه و نقش عيسي (ع) و مريم (س) در عرفان اسلامي و ادبيات فارسي مي‌پردازد. پي‌جويي ردپاي مسيح در ادبيات عرفاني اسلامي، نشانگر اشتراكات معنوي در اديان آسماني است. در ديباچۀ وي در كتاب مي‌خوانيم: "... من اين كتاب را نوشته بودم تا به هموطنانم نشان دهم كه چه پل‌هاي محكمي بين اسلام و مسيحيت وجود دارد، زيرا اميدوار بودم احترامي كه مسلمانان براي حضرت عيسي، پسر مريم، قائلند... بتواند به حلقۀ پيوندي ميان اين دو دين بدل گردد".