مادها، قومی آريايي بودند كه نخستين سلسلۀ پادشاهي ايرانيان 708 يا 701 - 550 ه. ق) را ايجاد كردند. سرزمين آن‌ها نيز ماد نام داشت و به زبان يوناني، مديا خوانده مي‌شد. سرزمين ماد، شامل ماد بزرگ (عراق عجم) و ماد كوچك (آذربايجان) و موسس سلسلۀ ماد نيز "ديا اكو" بود و پس از وي پسرش، فرورتيش، به سلطنت رسيد. در زمان هووخ شتره، دولت ماد به منتهاي وسعت رسيد: از غرب به رود هاليس و از جنوب غربي به كشور بابل محدود مي‌شد. در عهد جانشين وي، ايشتوويگو، دولت ماد به دست كوروش كبير منقرض شد و كوشش‌هاي بعدي مادها براي كسب قدرت به جايي نرسيد. بزرگ شدن دولت ماد در تاريخ مشرق قديم داراي اهميت است، چه اين قوم براي نخستين‌بار، شالودۀ برتري آريايي‌هاي ايراني را در مشرق قديم ريخت و دولت هخامنشي، كه پس از آن‌ها روي كار آمد، كار مادها را ادامه داد. در كتاب حاضر، كه پژوهش دانشگاه كمبريج مي‌باشد، به تاريخ ايران به طور بسيار مختصر و به تاريخ مادها، از قدرت‌گيري تا زمان سقوط به طور كامل پرداخته شده است.