معجزۀ حضرت محمد (ص) بر خلاف معجزات پيامبران پيشين، كه همگي حس كردني بودند، تنها يك كتاب بود؛ اما اين كتاب در ميان مردمي نازل شد كه هنرشان، فصاحت و بلاغت بود. عرب‌ها در شيوايي گفتار و سخنوري و ستيزه‌گري هنگام دشمني سرآمد بودند، اما قرآن اين مهارت را نقض و خرق عادت كرد و در عين حال به زبان آنان و سنت‌هاي سخنوري آنان نازل شد. از جنبه‌هاي آشكار اعجاز قرآن، اعجاز بلاغي آن است. نگارنده در كتاب حاضر پس از بيان مفهوم اعجاز و تبيين اعجاز بلاغي به موضوع سبك و بلاغت عربي مي‌پردازد و نظريه‌هاي مختلف قرآن‌پژوهان را بيان مي‌كند. در ادامه چهار رويكرد زيباشناختي، زبان‌شناختي، هنري و عقلي دربارۀ قرآن را بررسي مي‌كند و در پايان نيز به بررسي هنري قرآن از نظر گزينش واژگان، نظم، آوا و گسترش آيات مي‌پردازد.