نمايش‌هاي تراژيك در انسان (بازيگر و تماشاگر) تاثيرات مطبوع و تسكين‌دهنده‌اي را ايجاد مي‌نمايد. امروزه در برخي از مراكز درماني، بيماران رواني را به كارگردانان حرفه‌اي مي‌سپارند تا آنان را به اجراي قطعات تئاتري و بازي روي صحنه وادارند. بازيگر يا همان بيمار رواني براي مدتي خويشتن را به جاي قهرمان داستان مي‌انگارد و همان انفعالات روحي قهرمان را در خود بازمي‌يابد و خود را از چنگال برخي از محركات نفساني آزاردهنده رها مي‌سازد. در كتاب حاضر به علل روان‌شناسي مسالۀ مذكور در كنار ساير مسائل تئاتري پرداخته شده و به همراه آن نظرات و ديدگاه‌هاي روان‌شناسان مشهور آورده شده است. پيدايش تراژدي، كاتارسيس، پسيكودرام، شخصيت، و همذات‌پنداري موضوعات كتاب را تشكيل مي‌دهد.