"اخلاق منصوري" نوشتۀ غياث‌الدين منصور بن صدرالدين محمد بن منصور دشتي شيرازي معروف به غياث الحكما و يكي از متن‌هاي پربار سدۀ دهم هجري است كه در موضوع اخلاق به زبان فارسي نوشته شده است. نويسندۀ كتاب كه فيلسوفي مشائي ـ اشراقي است، گذشته از اخلاق، كه موضوع اصلي كتاب است، در لابه‌لاي مطالب كتاب گاهي به برخي موضوع‌هاي منطقي، كلامي و فلسفي نيز پرداخته است. سير غياث‌الدين، كه از ديدگاه شرح‌ حال‌نويسان در شمار پژوهشگران و دانشمندان بزرگ به شمار آمده است، در روزگار خود از انگشت‌شمار متفكراني بوده كه تنها به انديشه‌ها و ديدگاه‌هاي به جا مانده از پيشينيان بسنده نمي‌كرده و پيوسته پرسش‌هايي در باب ميراث علمي داشته و به بازنگري و كنكاش در آن‌ها مي‌پرداخته است. از همين رو است كه نزد دانشمندان پس از خود، از پايگاهي بس والا برخوردار است. اخلاق منصوري در ميان نوشته‌هاي غياث‌الدين منصور از اهميت ويژه‌اي برخوردار است و از همين رو است كه بيش‌تر كساني كه به معرفي نوشته‌هاي وي پرداخته‌اند، پيش از همه، از اين كتاب نام برده‌اند. مصحح كتاب نيز به منظور احياي اين اثر، كه نمونه‌اي از نثر فارسي در موضوع حكمت به شمار مي‌رود، پس از تهيۀ هشت نسخۀ خطي نسبتا اصيل به شيوۀ انتخاب اقدم نسخ، پس از مقابله، تلاش كرده است تا متني منقح از اين اثر براي علاقه‌مندان فراهم نمايد. مصحح گذشته از تصحيح انتقادي متن كتاب در مقدمۀ خود بر كتاب، در بخش كتاب‌شناسي آثار غياث‌الدين منصور دشتكي، در حدود هفتاد اثر براي مولف ياد كرده و در شناساندن هريك از اين نوشته‌ها، تلاش فراوان نموده است.