مردم‌سالاري به نوعي از حكومت گفته مي‌شود كه از اراده‌ي جمعي همه‌ي مردم نشات گرفته باشد و همه‌ي مردم به دور از هرگونه نفوذ ناشي از امتيازات طبقاتي و اقتصادي در زمينه‌ي قوانين كشوري و توزيع عادلانه‌ي قدرت و سرمايه‌هاي عمومي به صورت مساوي سهيم باشند. البته چون آحاد ملت در يك موضوع خاص، اتفاق نظر ندارند، در حكومت مردم‌سالاري بر اساس نظر اكثريت مردم عمل مي‌شود. كتاب حاضر حاوي 10 مقاله از مولف با موضوع مردم‌سالاري، دين‌سالاري و مولفه‌هاي هريك در ايران است كه در طول سال‌هاي 1384 و 1385 نگاشته شده است. عناوين مقالات عبارت‌اند از: "موانع مردم‌سالاري در ايران"، "دموكراسي متدينان يا مردم‌سالاري ديني"، "قرائت مشترك آقايان مصباح يزدي و محسن كديور از فلسفه‌ي امام خميني (ره)"، "حاكميني يكپارچه با مشروعيتي دوگانه"، "ضرورت ورود غير مجتهدان به مجلس خبرگان"، "ايدئولوژي و حكومت از ديدگاه دكتر شريعتي"، "لزوم تحول‌آفرين بودن عزاداري‌هاي مذهبي"، "مشروطيت چرا و چگونه به وجود آمد و به چه علت ناكام ماند؟"، "عبرت‌هاي انتخابات رياست‌جمهوري براي اصلاح‌طلبان" و "ضرورت حل بحران هسته‌اي از طريق راه‌كارهاي سياسي".