با تحقيقات و بررسي‌هايي كه در باب آيات قرآن انجام مي‌پذيرد، به جاي آن كه مطالب و دامنه‌هاي بحث، بررسي و تحقيق كاهش يابد، هر روز افق‌هاي تازه‌اي در زمينه‌هاي جديدي به روي تحقيق باز مي‌شود. يكي از موارد اعجاز قرآن، فصاحت و بلاغت و رسايي و شيوايي آن است. تمامي انديشمندان قبول دارند كه قرآن با سخنان منظوم و منثور زمان نزول، متفاوت است؛ مطالب قرآن از جنبه‌هاي گوناگون قابل تامل، تدبر و بررسي است. يكي از شاخص‌ترين مشخصه‌هاي بلاغت، موضوع تشبيه و تمثيل است. در سراسر قرآن از تشبيهات بسياري استفاده شده است. نگارنده در كتاب حاضر پس از بررسي انواع تشبيهات و نظرات دانشمندان بلاغت درباره‌ي تشبيهات قرآن، انواع تشبيهات به كار رفته در آن را بيان و آن‌ها را از بعد ادبي بررسي مي‌نمايد.